#JouwDagIn200Woorden

Het is stil in het dorp. Zoals altijd. Tijdens het wandelen met de hond komen we bijna niemand tegen. Zoals gewoonlijk. Rustig navigeer ik de kinderwagen en hond over de smalle stoepjes. In de verte zie ik een jongeman staan. Op z’n gemak rookt hij buiten het tuinhek een sigaretje. In de tuin zal dat wel niet mogen.

Ik twijfel. De weg naast de stoep is te druk om de dreumes en hond veilig overheen te loodsen. Elkaar rakelings passeren mag tegenwoordig niet meer. Dan krijg je een boete of een boze blik. Hij heeft niet in de gaten dat we eraan komen. Iets over straat roepen vind ik onprettig. Mijn brein volgt graag de regels. Ik besluit stil te staan en te wachten tot hij klaar is met roken. Zo lang duurt dat meestal niet en de zon schijnt. Ik heb niets dan tijd. En dan kijkt de jongeman op. Verontschuldigend maakt hij ruimte op de stoep voor ons. We knikken vriendelijk naar elkaar. Ik glimlach.

De rest van de wandeling komen we niemand meer tegen.


De eerste #JouwDagIn200Woorden is geschreven door Nicky de Vries.
Nicky schrijft. Het liefste over dingen die je raken, op wat voor manier dan ook. Ze houdt van poedels en kaas.