Mooi

Ik ben dus een hypochonder. Niet op de ha-ha manier, maar full on-jaren-in-therapie-nog-steeds-elke-dag-paniek-hypochonder. Het leven is vermoeiend. Vooral in tijden van Coronacrisis.

Mocht je nu denken: jeetje Jack, waar komt dat nou toch vandaan?
Ik heb een vader met een licht overbezorgd karakter. En dat springt dan gewoon over. Hij doet al jaren een poging om niet overbezorgd te zijn (lukt soms), maar het is al te laat. Je kunt niet bezorgd genoeg zijn over ALLES. Dat weet ik zeker.

Leon weet dat niet zeker. Mijn vader was al bezorgd toen Leon ging reizen door Zuid-Amerika. En dan gebeurt dit ook allemaal nog. Het hek is van de dam.
Leon is een stukje relaxter. Die was zelfs zo relaxed dat hij besloot in Bolivia te blijven. Tot alles ineens op slot zat en er best risico’s aan bleken te zitten. ‘Ga weg daar.’ zei de Ambassade. Leon doet al een week een poging, maar zit nog steeds vast.

Ik stel mijn vader weer even op de hoogte:
‘Mijn nieuwe computer wordt deze week geleverd.’  typ ik naar hem. ‘En Leon als het meezit ook. Huis in de stad is al gefixt!’

‘Mooi!’ antwoordt mijn vader meteen. ‘Niet langs gaan.’